For U: 87

ببخش که زبانم نچرخید بگویم: "دلتنگی امانم را بریده!" که دوست داشتنت از عمیق‌ترین لایه‌های دلم برآمد؛ پرید توی گلوم و نتوانستم تحویلت دهم... من آدمِ دوست داشتن‌های پر سر و صدا نیستم! آرامم... ساکت... کمی خجالتی؛ این یادت باشد: آدم‌های آرام، رازهای پرآشوب دارند و تو پرآشوب‌ترین رازِ منی! مَگوترینش... بی‌اجازه نفس می‌کشی، قدم می‌زنی، زندگی می‌کنی لابلای تمام سکوت‌ها نگاه‌ها و شعرهام... +چه خوب که هنوز هم بانی عاشقانه‌های منی، بانو جان! بیشتر از روزهایی که به تو که بهترینی...